Strip Review: Alex 39 – De God Zonder Naam

In Alex 39 – De God Zonder Naam reizen Alex en Enak als gezanten van Caesar naar de steppen in de Oeral.

Caesar wil het opnemen tegen de Parthen en zoekt in het gebied een aantal stammen als bondgenoot in de strijd. Alex moet de stamhoofden overtuigen om zich bij de Romeinen aan te sluiten. Dit wordt geen gemakkelijke taak. Gouverneur Quintus Valerius van de dichtstbijzijnde stad in de buurt van de stammen, waarschuwt hem al dat die tot de meest barbaarse volkeren horen die hij ooit heeft gezien. Ze eten rauw vlees, ze brengen mensenoffers en, jawel, hun vrouwen strijden mee en rijden paard.

Alex en Enak krijgen een kleine escorte mee van lokale bewoners en worden naar de koning van de Sarmaten gebracht. Als snel blijkt dat alle stammen hun eigen leider hebben, die zich niet snel laten overtuigen. En dat geldt dan met name voor de stam van de Androphagi, een stam van meedogenloze kannibalen, met wie de Sarmaten in oorlog zijn.

Terwijl de koning boodschappers naar de andere stammen stuurt, moet Alex afwachten op hun antwoord. Intussen leert hij de cultuur van de stam kennen en onderneemt hij een jachttocht met een krijgster, die wel een oogje op hem heeft. Tijdens die jachttocht worden hij en Enak echter ontvoerd door een groep Androphagi, die hem willen offeren aan de goden.

Er blijkt echter iemand lid te zijn van de stam die hij nog kent, de reuzin Niemand, die hij eerder ontmoette in het album Veni Vidi Vici. Zij wil hem wil helpen, als Alex haar eerst helpt om een reuzenpaard te vinden, dat zich volgens de legende ophoudt aan de rand van de Steppe. Zij wil namelijk als krijgster wraak nemen op Rome, maar dan moet ze wel een paard hebben dat haar kan dragen. Dit is het begin van een spannend avontuur.

Alex 39 – De God Zonder Naam is het tweede album van het duo David B en Albertini na het zeer geslaagde Veni, Vidi, Vici. Hoewel er een paar kleine verwijzingen zijn naar het eerdere album, kan het zonder probleem zelfstandig worden gelezen. Ook in dit deel valt het op hoeveel historische details er over de stammen in is verwerkt.

Je leert van alles over hun wapenrusting en gebruiken, maar op een manier die niet afleidt van het verhaal zelf. En dat is ook deze keer een ouderwets spannend avontuur, waarin van alles gebeurt en het verhaal nergens inzakt. Ook de tekeningen van Albertini zijn geslaagd. De stijl lijkt een beetje op de oudere delen in de reeks. Het is wel wat statisch en in de actiescenes rammelt het perspectief een beetje, maar dat wordt compleet goedgemaakt door de uitgebreide details in de kleding en landschappen.

Al met al is Alex 39 – De God Zonder Naam een interessant, goed gedocumenteerd en bijna ouderwets spannend avontuur in de reguliere Alex reeks.