Strip Review: De Rode Ridder 258 – De Hellehond
De Rode Ridder 258 is het eerste deel dat weer op zichzelf staat sinds nummer 250 uit de reeks van Standaard Uitgeverij. Dat staat althans op de kaft. Helemaal waar is dat nu ook weer niet. Al in de eerste paar bladzijden blijkt dat Johan op zoek is naar Allis, die in het vorige deel verdween en dat oude vijanden nog steeds op de loer liggen. Maar verder kan je dit deel ook goed volgen als je de laatste delen gemist hebt.
Johan, De Rode Ridder dus, komt aan in een dorpje en wil daar overnachten. Hij ontmoet in de herberg een koopman, die hem wel wil trakteren in ruil voor een verhaal over zijn avonturen. Nog voordat Johan kan beginnen, stormen enkele dorpsbewoners de herberg binnen. Ze zijn aangevallen door een hond, de Hellehond. De Rode Ridder gelooft niet dat er een hellehond bestaat en ziet het als zijn plicht, als Ridder van de Ronde Tafel, dit bijgeloof uit de wereld te bannen. Hij gaat op onderzoek uit.
Wat volgt is een moordintrige, waarbij verschillende dorpsbewoners betrokken zijn en waar zoals gebruikelijk jonkvrouwen, magiers en andere duistere personages aan te pas komen. Het zijn tenslotte de donkere middeleeuwen.
De Rode Ridder is puur, pulpachtig entertainment, waarvan je misschien niet meer vermoedde dat het nog bestond. Maar het is behoorlijk vermakelijk en auteur Marc Legendre weet alle gebruikelijke ingredienten te mengen tot een snelle smakelijke hap. Kortom het verhaal doet wat het moet doen. Je hebt het snel uit en aan het eind ben je eigenlijk toch ook wel weer benieuwd naar het volgende deel.
Fabio Bono weet het geheel ook nog wat op te tillen met zijn degelijke en vlotte tekeningen. Zijn personages ogen heel dynamisch en het zijn met name zijn landschappen en achtergronden, die een geloofwaardige middeleeuwse setting opleveren. Zijn herbergen en kasteeltjes ogen heel herkenbaar. Maar hij weet ze toch op een eigen en originele manier vorm te geven, waardoor je ze nog eens goed gaat bekijken.
Pros
- Vermakelijk losstaand verhaal
- Dynamisch getekend
- Fantasierijke middeleeuwse sfeer
Cons
- Het begin verwijst naar eerdere delen en dat is voor nieuwe lezers misschien toch wat verwarrend
- Verwacht niet meer dan een kort pulpachtig ridderavontuur