Strip Review: De Meimoorden

Het stripverhaal De Meimoorden van Eric Heuvel en Jacques Post is een bewerking van een boek van Post uit 1984.

De Meimoorden werd de afgelopen twee jaar voorgepubliceerd in Strip Glossy en is nu ook in album verschenen. Het verhaal speelt zich af in Rotterdam in de dagen voor en na de inval van de Duitsers in Nederland in mei 1940.

De vader van hoofdpersoon Henk Maalbeck is taxichauffeur en wordt een paar dagen voor de inval vermoord. Henk wil weten waarom en komt zo in een duister zaakje terecht waarin een Duitse spion en een louche belastingadviseur een hoofdrol spelen.

Op de achtergrond van dit verhaal volgen we de verwikkelingen aan Nederlandse en Duitse kant rondom de inval en het bombardement van Rotterdam. En dat is interessant. Post en Heuvel weten de sfeer in Rotterdam in de dagen voor de inval goed neer te zetten. Via radio en kranten berichten worden de inwoners op de hoogte gehouden en de dreiging van de inval is hierdoor voor de lezer duidelijk voelbaar. Daarnaast leren we van alles over het dagelijkse leven van de inwoners en de stad door de vele kleine details die Eric Heuvel in de tekeningen van het straatbeeld van Rotterdam opneemt.

Het verhaal zelf komt nogal stroef op gang. Op de eerste paar bladzijden worden zoveel feitjes en personages geïntroduceerd, dat het de lezer begint te duizelen. In 1948 verhoort de Nederlandse Enquetecommissie hoofdpersoon Henk Maalbeck over een aantal moorden die in mei 1940 zijn gepleegd. We springen dan in de tijd terug naar het Duitsland van 1940 waar we kennismaken met de Duitse spion Flenter, die naar Nederland wordt gestuurd en daar een ontmoeting heeft met een belastingadviseur Moret, die hem een lucratief aanbod doet.

Door de wisselingen van plaats en tijd is het niet meteen duidelijk waar en wanneer het verhaal zich afspeelt en wie nu de hoofdpersonage zijn. De ontmoeting leidt pas na flink wat pagina’s tot de moord op de vader van de jonge Henk Maalbeck, die vervolgens het echte hoofdpersonage blijkt te zijn. Hij gaat vervolgens op onderzoek uit naar de toedracht van de moord.

Pas op dat moment wordt je als lezer het verhaal ingetrokken, omdat je met zijn speurtocht kan meeleven. Het lijkt erop dat Post wat teveel verhaallijnen uit zijn boek in dit stripverhaal wil proppen, zonder dat er voldoende ruimte is om die goed uit te werken.

De Meimoorden is op zijn best als we de jonge Maalbeck en zijn nieuwe vriendinnetje volgen in hun speurtocht, terwijl ze Rotterdam doorkruisen op een motor. Dan heeft het verhaal vaart en spanning. Die gaat er dan ook meteen weer uit als we tijdelijk overschakelen naar gebeurtenissen in het hoofdkwartier van de Duitsers of een parlementaire enquetecommissie in de toekomst.

Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor de tekeningen van Eric Heuvel. We zagen het al eerder in een bespreking van deel 10 van January Jones. Heuvel voegt altijd heel veel leuke en interessante historische details toe in zijn tekeningen, maar vergeet daarbij dat hij op bepaalde momenten vooral een spannend verhaal moet vertellen. Er zijn veel voorbeelden in dit verhaal aan te wijzen, waarin al die visuele details veel te veel afleiden, waardoor de dramatische ontwikkeling van het plot niet de lading krijgt die nodig is. Zo is er een scene, waarin een voor het plot belangrijke onthulling plaatsvindt over de spion. In plaats van dat we dat te zien krijgen, lezen we het in een tekstballonnetje, terwijl we in beeld een aantal Duitse soldaten marsliederen zien zingen. Het zullen vast authentieke liederen zijn, maar volledig misplaatst in deze scene.

En dit is erg jammer. Wat een spannende thriller tegen een interessante historische achtergrond had kunnen zijn, wordt zo meer een wat rommelig geschiedenisverhaal met thriller elementen.

In het laatste gedeelte van het verhaal wordt een en ander wel weer enigszins rechtgetrokken. Op het moment dat de Duitsers Rotterdam binnenvallen en het bombardement begint, verdwijnen al die historische feitjes eindelijk wat meer tegen de achtergrond en wordt het ook echt nog even spannend. Het lijkt er ook op of Eric Heuvel dan zelf ook pas echt zin in krijgt, want de tekeningen van dat laatste deel zijn een stuk mooier en gedetailleerder dan die van het eerste deel. Rotterdam en de personages zien er prachtig uit tijdens die scenes.

Het album De Meimoorden krijgt het nummer 1 mee, dus wellicht komen er nog vervolgdelen. Hoewel we wat moeite hadden om door het eerste gedeelte van het verhaal te komen, kijken we door het prima gelukte laatste gedeelte toch zeker uit naar een vervolg van deze historische thriller.