Bespreking

Strip Review: Suske en Wiske – De Sonometer

Suske en Wiske – De Sonometer is een onvoltooid verhaal Vandersteen, dat ter gelegenheid van het 75-jarige jubileum wordt afgemaakt door Dirk Stallaert en Francois Corteggiani.

Suske en Wiske De Sonometer

Eigenlijk waren er maar een paar stroken bekend van het verhaal dat eind jaren ’50 het 9e deel in de Blauwe Reeks had moeten worden. Scenarist Francois Corteggiani, een ervaren scenarioschrijver van onder andere recente Lefranc verhalen, kon het verhaal dus grotendeels zelf vormgeven. Hij koos ervoor om dicht bij de Suske en Wiske verhalen uit die tijd te blijven.

Zoals alle verhalen die Vandersteen destijds voor het weekblad Kuifje heeft gemaakt, draait het verhaal om Suske en Wiske en Lambik. Jerom, Tante Sidonia en professor Barabas komen er dus niet in voor. In het verhaal ontvangt Lambik per ongeluk een onderdeel van de Sonometer uit de titel. De Sonometer is een apparaat dat geluid kan meten en manipuleren. Als onze helden het onderdeel terugbezorgen bij uitvinder professor Tellenbol hangen er inbrekers bij zijn huis rond. Twee rivaliserende Japanse bendes hebben het gemunt op het apparaat en ontvoeren de professor. Suske en Wiske en Lambik besluiten de professor te gaan redden en reizen naar Japan.

Suske en Wiske De Sonometer

Het verhaal is nogal dun en verloopt volgens een patroon dat volstrekt voorspelbaar is. Er volgen nog wat schermutselingen in Japan en het eindigt in een finale waarin de Sonometer zelf uiteindelijk in actie komt. Daarnaast verloopt het verhaal traag, heel erg traag. Ruim over de helft komen we pas aan in Japan en dan is er eigenlijk nog niet veel spannends gebeurd. Dat is op zich niet zo heel erg. Veel Suske en Wiske verhalen verlopen hetzelfde. Meestal is het de humor die voor het nodige entertainment zorgt. Bij gebrek aan de gebruikelijke hoofdpersonen, moet de humor nu vooral van Lambik komen en dat valt niet mee. Na 5 pagina’s hebben we zoveel ongeïnspireerde moppen en struikelgrappen gehad, dat we opzien tegen verder lezen.

Een nieuwe hommage brengen aan oude albums betekent niet dat je alle kenmerken uit die tijd moet overnemen. Bij het herlezen van oude Suske en Wiske albums, kijk je makkelijk door de trage verteltrant en oubollige grapjes heen, omdat het authentiek is en bij de tijd hoort. Suske en Wiske – De Sonometer is echter een nieuw verhaal en zonder die authenticiteit vormt deze manier van vertellen haast een marteling voor de moderne lezer.

Dit alles betekent niet dat het album geen kwaliteiten heeft. Misschien juist dankzij het trage tempo, hadden we genoeg tijd om de tekeningen van Dirk Stallaert te bekijken. Stallaert grijpt met zijn strakke tekeningen in Klare Lijn stijl ook terug op de verhalen uit de Kuifje tijd. En wat zijn die tekeningen goed gelukt. Zoals hij al eerder in zijn Nino verhalen heeft bewezen, beheerst hij de techniek perfect. Liefhebbers van Kuifje en Blake en Mortimer kunnen bij dit album hun hart ophalen. De scenes aan het eind van het verhaal, waarin onze helden in Japans kostuum en met Japanse vechtkunst het opnemen tegen de vijand hebben zoveel karakter dat ze wel haast authentiek klassiek lijken. Hier zouden we best nog veel meer van willen zien.

Jammer dat we dat niet van het scenario kunnen zeggen.

Lees meer!

7.5

Tekeningen

9.0/10

Verhaal

6.0/10

Pros

  • De tekeningen in Klare Lijn stijl zijn zeer fraai. Hier zouden we meer van willen zien.
  • De tekeningen lijken authentiek klassiek

Cons

  • Het verhaal zelf verloopt zeer traag en voor de moderne lezer saai en voorspelbaar
  • Overdosis oubollige grappen van Lambik
Back to top button