Strip Review: Storm 32 – Het Offer van Narvatica
In Storm 32 – Het Offer van Narvatica vinden we Storm, Roodhaar en Nomad weer terug, waar we ze in deel 31 hadden achtergelaten.
In Het Gesticht van Krijs ontdekten ze een groot aantal oude aardse vliegtuigen, die kennelijk uit een mysterieuze driehoek in de lucht waren gevallen. In de recensie van dat deel (zie ook dit artikel) schreven we dat de scenario’s van de laatste delen tegenvielen. Wat dat betreft is er in Storm 32 wel wat verbetering zichtbaar. Al duiken er ook wat storende elementen op.
Aan het begin van dit deel keert Marduk, de Theocraat van Pandarve vrij plotseling weer terug. Sinds zijn verdwijning in deel 29, Het Koraal van Kesmee, zat zijn ondergeschikte Visfil op de troon. Die wordt snel aan de kant gezet en Marduk opent gelijk weer de jacht op Storm, de anomalie.
Dit is een welkome terugkeer naar het oorspronkelijke uitgangspunt van De Kronieken van Pandarve, die eigenlijk niet zonder de jacht van Marduk op Storm kunnen bestaan. Merkwaardig genoeg horen we na dit veelbelovende begin, niet veel meer van Marduk, tot het einde van dit deel.
In de tussentijd moet er eerst een heel ander verhaal worden afgewikkeld. Storm en zijn metgezellen hebben besloten om door de zogenoemde Bermuda Driehoeken (sic) heen te vliegen. Die lijken niet veel meer te zijn dan een van de vele losse eindjes uit het vorige deel, want het gezelschap komt daarna gewoon ergens op een andere plek op de planeet Pandarve terecht. De rest van het verhaal staat in het teken van een achtervolging die met het Offer van Narvatica uit de titel te maken heeft.
De afwikkeling hiervan is eigenlijk niet heel bijzonder of spannend en het offer zelf blijkt vooral een excuus voor wat actie en achtervolging. Maar samen met de beloofde terugkomst van Marduk, is het verhaal in zijn geheel beter dan in het voorgaande album.
Het verhaal van Storm 32 bevat wel een aantal storende details, die vooral lezers die de reeks al langer volgen, zullen opvallen. Zo wordt er door het album heen steeds gesproken over ‘Het Multiversum van Pandarve’. Dat is wat merkwaardig, want het centrale verhaal in De Kronieken van Pandarve draait juist om Marduk, heerser van de planeet Pandarve, die op zoek is naar een toegang tot het oneindig grote Multiversum, om daar heerser over te worden. Hij heeft Storm naar de planeet Pandarve gehaald, omdat hij door zijn tijdreis over krachten beschikt om een poort naar het Multiversum te kunnen openen. Als Pandarve al een Multiversum zou zijn, dan kan hij Storm net zo goed laten gaan.
Wellicht is het een slordigheid, maar vermoedelijk is deze scenarist gewoon niet zo vertrouwd met, of geinteresseerd in sterrenkunde en science fiction als zijn voorganger Martin Lodewijk, die deze verhaallijn introduceerde in deel 10 van de reeks. Dit blijkt ook uit de manier waarop in dit album wordt omgegaan met de ‘Bermuda Driehoeken’. Er lijkt geen enkele diepere gedachte achter te zitten. Dat is jammer voor de reeks, die in de beste albums inspiratie vond bij allerlei bijzondere fenomenen uit de wis- en natuurkunde.
Verder valt op dat in dt album steeds benadrukt wordt dat Storm zo stoer is. Hij rijdt op een motor en hij roept zelfs een keertje ‘fuck’. We kennen Storm uit de reeks toch vooral als de slimme astronaut, die weliswaar af en toe met een zwaard zwaait, maar toch vooral mentaal tegenwicht moet bieden aan de veel stoerdere Nomad en Roodhaar. Dat Storm in de laatste deilen vooral met grote bijlen en messen in de hand schreeuwend tegenstanders te lijf gaat, doet een beetje vreemd aan. De serie lijkt hierdoor op dit moment vooral voor kinderen geschreven.
Over de tekeningen en de inkleuringen van Storm 32 kunnen we kort zijn. De tekeningen zijn adequaat en knallen door de inkleuring van de pagina’s af. De kleuren uit het gebruikte palet willen nog wel eens flink vloeken en de creativiteit van een Don Lawrence is nergens te bekennen, maar het is ook niet helemaal fair om deze makers dat aan te rekenen.
Pros
- Marduk is terug!