Bespreking

Strip Review: Robbedoes Door… Hanco Kolk

Net als de nieuwe Asterix en Storm, die we recent bespraken, kent de de reeks Robbedoes en Kwabbernoot een lange geschiedenis. Waar de eerstgenoemde reeksen vooral zoveel mogelijk trouw proberen te blijven aan de look & feel van de oudere delen, probeert uitgever Dupuis de laatste jaren ook nadrukkelijk vernieuwing te brengen met de nevenreeks ‘Robbedoes Door…’

Tulpen Uit Istanboel is het nieuwste album uit die reeks. Deze keer is het de beurt aan de Nederlander Hanco Kolk om zijn interpretatie van de Belgische striphelden Robbedoes en Kwabbernoot uit te werken.

Robbedoes en Kwabbernoot komen voor deze gelegenheid naar het Rotterdam uit 1960, waar de eerste versie van de tuintentoonstelling Floriade wordt gehouden. Ze krijgen daar de opdracht om een Russische spion, die naar het westen wil overlopen, uit Istanboel op te halen. Als dekmantel nemen ze met de spion deel aan een heruitvoering van de koetsreis uit 1500, waarmee de eerste tulpenbol vanuit Turkije naar Nederland kwam.

Dit klinkt als een goed uitgangspunt voor allerlei absurde grappen en achtervolgingen. Dit is ook exact wat we krijgen in dit hilarische album, wat misschien wel het grappigste album van dit jaar kan worden. Vergeet alle oubollige grapjes in het nieuwe Asterix album, in dit album kan je op momenten echt voluit lachen. Zoals in zijn beste albums van Gilles de Geus en Meccano, mengt Hanco Kolk hier allerlei absurde verhaallijnen en maffe bijfiguren tot een onnavolgbare reeks van mooi getimede grappen. Hij gaat soms zover dat Robbedoes en Kwabbernoot zelf onderwerp worden van de spot en op een gegeven moment zelf haast een bedreiging vormen voor het slagen van de missie.

Dit is misschien wel wat je in kan brengen tegen het verhaal. Ondanks wat herkenbare elementen, voelt dit album niet echt als een typisch Robbedoes verhaal. Robbedoes en Kwabbernoot lopen eigenlijk een beetje in de weg in dit album en worden weggespeeld door alle andere bijfiguren. Als Robbedoes en Kwabbernoot waren vervangen door Kolk’s eigen Gilles de Geus of door pakweg een Agent 327 had dat voor het verloop van het verhaal niet veel uitgemaakt. Of dat de bedoeling is van een ‘Robbedoes Door-‘ album kun je je afvragen, maar dat maakt het verhaal op zich niet minder sterk.

Wat wel een beetje jammer is van dit album, is dat het er hier en daar qua tekeningen wat onafgewerkt uitziet. Alsof het een spoedklus was. De verschillen tussen de pagina’s met mooi uitgewerkte achtergronden en de pagina’s waarin de achtergrond bestaat uit een enkel kleurvlak of wat schetsmatige lijntjes zijn wat groot.

Wat verder opvalt is het uiterlijk en de gezichtsuitdrukking van Robbedoes en Kwabbernoot zelf. Hanco Kolk heeft de gave om met een paar swingende lijnen abstracte, maar karaktervolle gezichten en uitdrukkingen te tekenen. Het was interessant geweest als hij de gezichten van Robbedoes en Kwabbernoot op dezelfde manier had behandeld als zijn bijfiguren en zich hier wat meer vrijheid had gepermitteerd. We krijgen hier wel wat abstracter uitgewerkte hoofdfiguren voorgeschoteld, die herkenbaar zijn, maar iets eigens missen en daardoor wat gewoontjes ogen. Hier had wat meer ingezeten.

Dit alles mag de pret echter niet drukken. Dit album is qua verhaal, humor en vaart een van de beste van dit jaar. Het doet ook verlangen naar een nieuw album van Gilles de Geus.