Strip Review: Thorgal 36 Aniel
Thorgal 36 Aniel is het laatste deel uit de Thorgal reeks dat door de oorspronkelijke tekenaar Grzegorz Rosinski getekend wordt.
Hij geeft de tekenpen van de populaire stripreeks over aan Frédéric Vignaux, die ook al de laatste delen van de nevenreeks over Kriss van Valnor tekende. Vignaux zal vanaf het volgende deel samen met scenarist Yann eenmaal per jaar een nieuw, losstaand deel in de reguliere Thorgal reeks verzorgen.
In Thorgal 36 Aniel loopt de reis, die Thorgal in deel 31 begon, ten einde. Terwijl Thorgal in dat deel in zijn eentje op zoek ging naar zijn ontvoerde zoon Aniel, volgden we in twee andere nevenreeksen de avonturen van zoon Jolan, dochter Wolvin en eeuwige antagonist, maar ook moeder van Aniel, Kriss van Valnor.
Eigenlijk was het echte avontuur al in het vorige deel, Scharlaken Vuur, geëindigd. Thorgal kon in het Oosterse Bagh-Dad het grootste onheil dat boven het hoofd van Aniel hing, afwenden. Daarna was hij samen met zijn reisgezellen in een luchtschip ontsnapt. Maar er waren nog een hoop losse eindjes over van de andere verhaallijnen die in eerdere delen waren uitgezet. Allereerst is Aniel zelf aan het begin van dit deel nog in levensgevaar, moet er een lange terugreis worden ondernomen naar het Northland en moet er ook nog een reunie plaatsvinden van Thorgal met zijn gezin. Maar ook zal Aniel met Kriss herenigd moeten worden. En…hoe zal Thorgal de lichamelijke transformatie van Aniel verklaren? Daarnaast moeten ook de wat minder belangrijke zijverhalen rondom Thorgals nieuwe metgezellen nog worden afgerond.
Omdat al jarenlang werd aangekondig dat in Thorgal 36 alle verhaallijnen bij elkaar zouden komen, moest scenarist Yann nog flink aan de bak om dat in een enkel deel voor elkaar te krijgen. Eigenlijk is dat veel te veel voor een enkel deel. Wie de reeks kent, weet dat er naast de epische avonturen ook veel plaats is voor de verhoudingen en relaties tussen de personages. Het is juist die combinatie waarin de kracht van de reeks zit en waardoor die het al zoveel delen en zijreeksen volhoudt. Door die zorgvuldige aandacht ga je met de personages meeleven en wil je weten hoe het verder gaat.
Yann moest dus heel veel keuzes maken om alles op te lossen in dit deel en kiest duidelijk voor het avontuur. Het reisgezelschap komt aan het begin van Thorgal 36 terecht op een eiland, dat al eerder in de reeks werd bezocht. Er is een conflict aan de gang tussen de bewoners en ook de vegetatie van het eiland vormt een bedreiging. En dat terwijl de personages net schipbreuk hebben geleden en ook nog met een doodziek kind rondsjouwen.
Yann maakt alles eigenlijk nog veel complexer door nog meer personages, oude bekenden en nieuwe zijlijntjes te introduceren. De aandacht van het stripverhaal gaat nu jammer genoeg uit naar dit nieuwe conflict, terwijl de lezer toch vooral wil weten hoe Aniel weer beter wordt en Thorgal weer in het Northland belandt. Het lijkt alsof de auteurs het zelf niet zo belangrijk meer vinden.
Aniel wordt beter, maar dat gebeurt eigenlijk als een terzijde in het album. Zijn transformatie wordt uiteindelijk zo snel weer teruggedraaid, alsof de rustige opbouw van het personage die we sinds deel 30 uit de reeks hebben meegemaakt in één keer ongedaan moest worden gemaakt. Een interessant bijpersonage als Saloema, die in eerdere delen Thorgal leek te kunnen versieren, wordt hier zonder al teveel moeite weer afgevoerd.
Naar verluid waren Rosinski en voormalig scenarist Yves Sente het oneens over de manier waarop de cyclus zou eindigen. Dat zou goed kunnen verklaren waarom de laatste delen geschreven werden door andere scenaristen en de verhalen wat rommelig werden in vergelijking met de rustige en afgewogen opbouw uit de albums daarvoor.
Alle verhaallijnen krijgen uiteindelijk wel een keurig einde, maar geen enkele verhaallijn krijgt hierdoor de afsluiting die het verdient. Het album voelt alsof er een to-do lijstje wordt afgewerkt en men met de eenvoudigste en snelste oplossing tevreden was. Zelfs de iets ruimer bemeten hereniging met Aaricia voelt als een verplicht nummer.
Dit album stelt hierdoor als afsluiter van zoveel verhaallijnen gewoon teleur. Wel krijgen we nog eenmaal alle tekenkunsten te zien van Rosinski. De setting en het avontuur van Yann geven hem wel alle gelegenheid te schitteren. We zien spectaculaire en fantasierijke gevechten en fraai getekende personages in de mooiste kleurcombinaties en in de meest sfeervolle omgevingen.
Hoewel scenarist Yann wat moeite heeft om verhaaltechnisch hier alle lijntjes aan elkaar te knopen, hebben we er wel vertrouwen in dat hij met een verse start interessante en spannende nieuwe avonturen voor Thorgal kan bedenken. Ook de andere getalenteerde makers van de zijreeksen hebben bewezen dat de werelden van Thorgal voldoende inspiratie bieden voor nieuwe en fantasierijke avonturen. Hierdoor hoeven we de komende jaren Thorgal niet te gaan missen. Wel zullen we de tekenkunst van Rosinski gaan missen, die met dit fraai getekende album zijn lange Thorgal carriere afsluit.
Pros
- Tekenaar Grzegorz Rosinski laat nog een keer al zijn tekenkunsten zien
Cons
- Scenarist Yann brengt alle verhaallijnen van de voorgaande delen samen, maar het voelt wat plichtmatig en doet onvoldoende recht aan de mooie opbouw van Yves Sente uit de eerdere delen.