Bespreking

Strip Review: Blake en Mortimer: De Laatste Farao

Het album De Laatste Farao: Blake en Mortimer door Schuiten moet gezien worden als een hommage aan de oorspronkelijke stripalbums van Edgar P. Jacobs.

Dat laat Francois Schuiten, de tekenaar van dit album in diverse interviews weten. Schuiten maakte dit album samen met de bekende Brusselse regisseur Jaco van Dormael, die samen met Thomas Gunzig het scenario schreef. De inkleuring is gedaan door Laurent Durieux, die wereldwijd bekendheid geniet door zijn filmposters in retro stijl.

Als zo’n topteam aan een stripalbum werkt, mag je iets bijzonders verwachten. En het resultaat is er ook naar!

Francois Schuiten is bekend van de reeks De Duistere Steden. In de albums van die reeks spelen gebouwen en stedelijke structuren altijd een belangrijke rol. In dit album stelen een dystopisch Brussel en het Paleis van Justitie de show.

In De Laatste Farao onderzoekt Professor Mortimer een vreemde straling die uit de kelder van het Paleis van Justitie ontsnapt. Tijdens dat onderzoek stort een gedeelte van het gebouw in en komt er nog meer straling vrij. Die straling legt alle elektronica in de omgeving plat en het dagelijks leven in Brussel komt tot stilstand. De overheid neemt geen risico en sluit het gebouw en de stad hermetisch af. Dat lost het probleem op, maar heel Brussel wordt een no-go area.

Jaren later ontsnapt er weer een forse lading straling, die zelfs in Londen opgemerkt wordt. Het leger besluit rigoureuze maatregelen te nemen en maakt plannen om het gebouw en de stad dan maar helemaal op te blazen. Blake, die inmiddels veel ouder is geworden en een belangrijke functie bij het leger heeft, stuurt de ook veel oudere professor Mortimer op expeditie naar Brussel voor een laatste poging om het onheil af te wenden.

Met de sfeer zit het helemaal goed in dit album. De tekeningen van Francois Schuiten zijn realistisch en gedetailleerd en doet vaak door veelgebruikte arceringen aan oude gravures denken. Dit ambachtelijke tekenwerk ziet er in combinatie met de verfijnde retro inkleuring van Lauren Durieux werkelijk schitterend en sfeervol uit.

Het verhaal van De Laatste Farao zelf zit ook degelijk inelkaar. De opbouw is mysterieus en spannend en doet zeker denken aan de verhalen van enkele decennia geleden. Wat we ook fijn vinden is dat we weer eens een Blake en Mortimer verhaal kunnen lezen, waarbij de mooie tekeningen eens niet verstoord worden door een teveel aan tekst. Dit album laat duidelijk zien dat je ook een album kan maken, dat herinnert aan oude verhalen, zonder dat lange ouderwetse tekstblokken de vaart eruit halen. Dit album kan als voorbeeld dienen voor het vervolg van de reguliere reeks.

Het is lastig om uit dit fraaie album iets negatiefs te benoemen. Misschien dat de uitwerking van het plot tegen het eind net wat teveel een standaard actieverhaal dreigt te worden of dat het centrale mysterie uiteindelijk wel heel erg esoterisch aandoet. Misschien zijn erg fervente klare lijn fans wat teleurgesteld met de meer realistisch look van hun helden. Maar dat zijn kleine kanttekeningen. De Laatste Farao is gewoon het beste Blake en Mortimer album dat we de afgelopen jaren hebben gelezen.