Strip Review: De Toren 1

In De Toren slijten de overlevenden van een wereldwijde infectie uitbraak hun dagen binnenshuis. Komt dat misschien bekend voor?

Het scenario voor De Toren was al jaren in ontwikkeling voor een tv adaptatie. Mogelijk heeft de situatie rondom het corona virus deze ontwikkeling wat versneld. Het scenario van Omar Ladgham en Jan Kounen, die we nog kennen van zijn Blueberry verfilming, heeft nu in ieder geval geleid tot een driedelige science fiction stripthriller, waarvan het eerste deel net is uitgekomen. De realistische tekeningen worden verzorgd door Mr Fab.

In het geval van dit verhaal gaat het om een bacteriële infectie, die in 2042 wereldwijd heeft huisgehouden en die dertig jaar later nog steeds in de buitenlucht rondwaart. De laatste paar duizend overlevenden van de mensheid hebben zich intussen samen gevestigd in een hoge zelfvoorzienende Toren, die zich, jawel, in Brussel bevindt.

Het gebouw wordt bestuurd door Newton, een kunstmatige intelligentie die allerlei vormen aanneemt en rechtstreeks in contact staat met de bewoners.

In dit eerste deel maken we kennis met een aantal van die bewoners en hun relaties met elkaar. We zien dat er intussen een tweede generatie is opgegroeid die het leven buiten het gebouw nooit gekend heeft. Hun belangen zijn duidelijk anders dan die van de eerste generatie die zich erbij heeft neergelegd dat ze niet meer naar buiten kunnen.

De nieuwe generatie ziet geen toekomst meer in het gebouw dat nog wel overeind blijft, maar ook steeds vaker gebreken begint te vertonen. Zo zien we in een scene aan het begin van het verhaal wat er met een bewoner gebeurt als er door een ongelukje de besmette lucht het gebouw binnendringt. En de gebreken stapelen zich op.

Tegelijkertijd zien we ook nog wat van de buitenwereld. Een klein groepje jagers kan met behulp van speciale pakken gedurende een korte tijd naar buiten om op wild te jagen. Kennelijk zijn de dieren buiten ongevoelig voor de bacterie en kan het vlees nog gegeten worden. Onder de jager is ook een nieuweling, de jonge Aatami, die behoort tot de nieuwe generatie en die er naar snakt om meer tijd in de buitenwereld rond te lopen.

Dit eerste deel is duidelijk bedoeld om de basis te leggen voor de rest van het verhaal en om de personages te leren kennen. Het komt daardoor wel wat langzaam op gang. In de loop van het verhaal komen de spanningen tussen de generaties langzaam tot een hoogtepunt en komt er perspectief voor de jonge Aatami om meer tijd in de buitenlucht te besteden.

Toch weet dit deel de aandacht vast te houden met het bijzondere en actuele uitgangspunt. Het concept blijft tot het eind overeind, de personages zijn interessant genoeg en de gebeurtenissen op het eind van het album geven voldoende aanleiding om ook nieuwsgierig te blijven naar het vervolg. De tekeningen en inkleuring zijn van een bovengemiddeld niveau. Het doet in de opzet soms een beetje denken aan (strip)klassiekers als Snowpiercer en wellicht Metro 2033.

De Toren zou met het bijzondere uitgangspunt ook kunnen uitgroeien tot een stripklassieker. De vervolgdelen moeten deze verwachting wel nog waarmaken. Na dit eerste deel kan het nog alle kanten op.